گیوه سنجانی هنری رو به فراموشی
گیوه سنجانی
در دایره المعارف آزاد تحت عنوان «گیوه» آمده است: «گیوه نوعی پاپوش مخصوص مردان روستایی و از جمله صنایع دستی مناطقی از ایران است. در استان مرکزی تولید گیوه در مناطق سنجان و وفس رواج دارد. تمامی مراحل تولید این پاپوش دستی است و مواد اولیه آن نخ قالی (که اصطلاحا تنه نامیده می شود) و ضایعات چرم است.»
در طول تاریخ با گرایش مردم به شهرنشینی و صنعتی شدن جوامع و وارد شدن کفش‌های صنعتی و خارجی، از اهمیت این رشته از صنایع دستی در سراسر کشور ایران کاسته شد.
گیوه پای افزار مردمان ایرانی در مناطق گرم و کوهستانی است که پای پوش اصیل ایرانی محسوب میشود .
با توجه به دشواری مراحل تولید این نوع از پای افزار وگسترش زندگی مدرن تولید و استفاده از آن رو به فراموشی است.
گیوه پاپوش سنتی است که مواد اصلی ساخت آن تکه پارچه هایی برای ساخت تخت و رویه ای که با نخ پنبه ای یا ابریشمی بافته شده است.
از آنجایی که گیوه نوعی منحصر بفرد از کفش و جز پوشاک می باشد ایجاد اشتغال در این زمینه امری مطلوب است. و منجر به برآورده شدن بخشی از نیاز جامعه می شود . این پژوهش در نظر دارد علاوه بر ارتقا تولید گیوه، به ایجاد طرح های متنوع نیز بپردازد. که منجر به کار آفرینی و نوآوری شده و رویکرد اقتصادی نیز دارد.
محمد سنجانی افزود: گيوه بافی زحمت فراوانی دارد، اما درآمد آن بسيار پايين است و اکثر جوانان به همين دليل از اين کار روی برمیگردانند.
به گفته وی گيوه بافی از قديم در اين منطقه رواج داشته است، اما درحال حاضر نسبت به گذشته رونق کمتری دارد.
وی ادامه داد: گيوه دارای خواص طبی فراوانی است، اما به دليل وجود کفش هايی که تنها از رنگ و لعاب برخوردارند اين هنر روبه فراموشی است.
سنجانی تاکيد کرد: درحال حاضر تنها برخی از سالخوردگان به دليل آشنايی با خواص گيوه از آن استفاده می کنند.
برای خرید گیوه اینجا را کلیک کنید .
