صنایع دستی خاص ایران و ویژگی های آنها
آیا به دنبال اطلاعات کافی در مورد هنر و صنایع دستی ایران هستید؟ از شما دعوت می کنیم که ما را همراهی نمایید.
کشور ایران دارای انواع مختلفی از فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها می باشد که هر کدام از این فرهنگ و آداب و رسوم ها دارای زبان، گویش، مذهب، اعتقادات، هنر و صنایع دستی مختلفی می باشند که هر کدام از این صنایع دستی ها دارای زیبایی های منحصر به فرد خود بوده و بیانگر یک قوم و معیشت آن قوم در زمان های قدیم می باشد. صنایع دستی و هنر هر منطقه و قومی از مهم ترین عواملی هستند که توجه و نظر گردشگران و توریست ها را به سوی خود جذب کرده و سبب ایجاد اشتغال و سودآوری می شود. برای تعریف صنایع دستی نیز می توان گفت که طراحی و تولید اشیایی که در ساخت آن از هیچ فناوری استفاده نشده و همراه با هنر بومی نیز باشد. شما می توانید حتی در کشورهای خارجی نیز شاهد هنر و صنایع دستی ایران باشید که این امر در اثر رواج و اشاعه ی فرهنگ به کشورهای دیگر انتقال یافته است. هنر و صنایع دستی ایران که توسط هنرمندان ایرانی به ثبت می رسند، دارای ویژگی های منحصر به فردی می باشد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– خود مصرفی بودن اشیاء تولید شده
– نقش بسیار بزرگ دست در تولید این محصولات
– داشتن طراحی بی نظیر و فوق العاده
– شبیه نبودن فرآورده های تولیدی به یک دیگر
– ریشه در فرهنگ و مذهب داشتن طراحی محصولات
– داشتن زمینه اقتصادی بسیار قوی
– اشتغال زا بودن هنر ایرانی
– بی نیاز به داشتن سرمایه های کلان
ویژگی های صنایع دستی:
هر هنری باید دارای ویژگی هایی باشد که با توجه به چهارچوب های مشخص شده سازمان ثبت جهانی و فاکتورهای مشترک دیگر قصد داریم تا ویژگی های یک هنر در صنایع دستی را برشمریم.
انجام قسمتي از مراحل اساسی توليد توسط دست، ابزار و وسايل دستی.
براي توليد هر يك از فرآورده‌های دستی مراحل متعددی طی میشود ولی انجام كليه اين مراحل به وسيله دست و ابزار و وسايل دستی الزامی نبوده.
چنانچه تنها قسمتی از مراحل اساسی توليد به اين طريق انجام شود، محصول توليد شده با توجه به ویژگی های مطرح شده در صورت دارا بودن این فاکتورها می توان یک محصول را در دسته بندی هنر صنایع دستی دانست.
حضور موثر و خلاق انسان در توليد و شكل بخشيدن به هنری طراحی گشته و، امكان ايجاد تنوع و پياده كردن طرح‌های مختلف در مرحله ساخت محصولات متنوع هنری
ایجاد و یا بهره وری از مواد اولیه بومی
بکارگیری اصول فرهنگی و ایجاد نگاره های فرهنگی بومی و ملی
مقرون به صرفه بودن نسبت به ارزش آن در مقایسه با محصولات دیگر
قابلیت ایجاد بسترهای گسترش تولیدی در مناطق مشابه بومی
قابلیت انتقال پروسه تولید از طریق خانوادگی و یا اصول انتقال فرهنگی آن منطقه مانند شاگرد و استادی
