صنایع دستی بلوچی
صنایع دستی بلوچی
استان سیستان و بلوچستان از نظر مساحت بزرگتر از انگلستان و دو برابر پرتغال و کره جنوبی، و دومین استان پهناور ایران پس از کرمان است. در روزگاری، سیستان و بلوچستان، یک منطقه بزرگ و با فرهنگ و تمدن بوده است که اکنون بخشی هایی از این منطقه در دو کشور افغانستان و پاکستان قرار دارد.
آیا می دانید دو قوم بلوچ و سیستانی که در این وسعت از زمین، در کنار رودهای هیرمند و بمپور و دریای عمان زندگی می کردند و می کنند و با زبان بلوچی (شاخه ای از زبان های ایرانی و با الفبای فارسی) یا گویش فارسی سیستانی صحبت می کنند، صاحب چه صنایع و هنرهای دستی هستند و در بازار چه محصولاتی را عرضه کرده اند؟
جالب اينجاست که فعاليت های صنايع دستی به طور سنتی در این استان توسط زنان انجام می شود. زيرا زنان بلوچ به علت زندگی بسيار محقرانه خود چندان فعاليت خانه داری ندارند. به واسطه سنت ها و عقايد مردان، در خارج از خانه هم نمی توانند کار کنند، در نتيجه هر زن و دختر بلونچ از هفت سالگی و به بهانه تزئين لباس خود، سوزندوزی بلوچ را می آموزد و بدين ترتيب به معاش خانوانده کمک می کند، سفالسازی، قالی و گليم بافی و حتی نمد مالی که کاری سخت و مردانه است، توسط زنان سيستان و بلوچستان انجام می شود.
مهمترين رشته های صنايع دستی رايج در استان عبارتست از:
قالی بافی، گليم بافی، سفالگری، حصير بافی، پرده بافی، چادر بافی، نمدمالی، خراطی و سوزندوزی بلوچ، سکه دوزی و آيينه دوزی، پريوار دوزی، توردوزی، خامه دوزی و سياه دوزی.
زیور آلات سنتی
صنایع دستی بلوچی با وجود کوره های ذوب فلز در این منطقه که شاید قدیمی ترین کوره های فلز در جهان باشد.
تاریخچه بیشتر نگاره ها و نقشها و روشهای تزیینی زیور آلات به روزگاران باستان بر می گردد.
هنر زیور آلات سنتی در این منطقه آمیزه ای از هنر مینا کاری، مرصع کاری، مشبک کاری، منبت کاری و کنده کاری است.
این هنر دارای تنوع بی نظیر محصولات (بیش از 50 گونه ی مختلف) است
که می توان به در (گوشواره)، چوری (النگو)، سربند، کپگو (گردن بند) و تاسنی (سنجاق سینه) اشاره نمود.
برای دیدن فروشگاه صنایع دستی به لینک زیر مراجعه کنید .
