قدمت گیوه

تاریخچه گیوه

آنچه که در طول تاریخ از دلایل شکل گیری پوشش و البسه ذکر نموده اند می‌توان به حفظ بدن در شرایط طبیعی مثل سرما، گرما، آفتاب سوزان و باد و یا شرم و حیای فطری انسان اشاره کرد. با توجه به مستندات مکتوب، نقش‌برجسته‌ها، نقاشی‌ها و آثار بر جای مانده از پوشاک ایرانیان از گذشته تا به امروز نشان دهنده تغییرات زیادی در نوع پوشاک مردمان این سرزمین است.

سوزن‌هایی که از دوران نوسنگی به دست آمده نمایانگر این است که انسان آن زمان قادر بوده پوست حیوانات را به وسیله نوارهایی که از پوست درست می کرده، به یکدیگر وصل نماید. در گذشته کم بودن راه‌های ارتباطی و نوع معیشت مبتنی بر دامداری و کشاورزی و ضرورت تحرک فراوان در فصول سه‌گانه بهار و تابستان و پاییز (که فصل کار هستند) پا افزاری را می‌طلبید که سبک، راحت، مقاوم، خنک و در عین حال ارزان باشد و توسط خود عشایر و روستائیان و جوامع نیمه شهری با امکانات موجود در منطقه قادر به تولید آن باشند.

گیوه یکی از پای‌پوش‌های قدیمی که روزگاری به خصوص در فصل تابستان مورد استفاده فراوان قرار می‌گرفت، در سال‌های اخیر به سبب رواج کفش‌های چرمی و غیر چرمی و جایگزین شدن آن‌ها به جای پای افزارهای قدیمی در اکثر مناطق ایران رونق و اعتبار دیرین خود را از دست داده است. تولید گیوه از دیر باز در استان قزوین هنرمندانی داشته است. اکثر زنان و دختران در گذشته به بافت رویه گیوه آشنایی داشته اند. هنوز گیوه بافی در مناطقی از استان قزوین، بوئین زهرا و تاکستان بخصوص در روستای «اک» تا حدودی رایج است.

اطلاعات دقیقی در مورد تاریخچه و قدمت استفاده از گیوه در دست نیست ولی با توجه به اینکه کماکان از این, پاپوش سنتی در ایران استفاده می شود، مشخص می گردد که ریشه عمیق در سنت و فرهنگ ایرانی دارد , و از قدمت چند صدساله سرچشمه می گیرد.

با این وجود طبق اظهارنظر اساتید کهنه کار این رشته می توان قدمت گیوه دوزی به شکل فعلی را, حدود ۳۰۰ سال تخمین زد.

قدیمی ترین گیوه موجود در استان گیوه ای بچگانه با کف چرمی است که اکنون در موزه مردم شناسی قلعه چالشتر , نگهداری می شود. این گیوه قدمتی بیش از ۸۰ سال دارد.

یک کارشناس صنایع دستی در همین خصوص می گوید: اگرچه مستندات روشنی از تاریخچه گیوه در دست نیست, اما بنا بر روایتی می توان رواج استفاده از این پای پوش را به عصر صفوی پیوند داد.

در زمان های نچندان دور گیوه کفش افراد متمول به شمار می رفته و سایر مردم طبقات پایین نیز از پاپوشی, با عنوان «گالک» استفاده می کردند.

برای خرید گیوه اینجا را کلیک کنید.